Ο τρελός καλόγερος απ’ τη Καππαδοκία
ήρθε κάποια νύχτα στην αγρύπνια μας.
Στάχτη στα γένια στάχτη στα μαλλιά
και μια φωτίτσα ζωντανή στο κούτελο.
Ω μη κοιμάστε, ω μη νυστάζετε.
Θα ‘ρθει καιρός και για την άγια νύστα.
Όταν πεινάσει το παιδί, χορτάσει το σκουλήκι,
όταν τα φίδια ρίξουνε φαρμάκι στα νερά,
τότες η γης θ’ ανοίξει να φανερωθώ,
θα με γνωρίσεις και θα σε γνωρίσω,
στου πηγαδιού την άκρη θ’ ανταμώσουμε
και θ’ ανεβούμε συντροφιά την ανηφόρα.
Τότες η γης θ’ ανοίξει να φανερωθώ.
θα με γνωρίσεις και θα σε γνωρίσω.
Ω μη κοιμάστε, ω μη νυστάζετε.
Αιώνες μακρινοί και θεοσκότεινοι,
στη ρίζα του βουνού σε κάποια πέτρα,
κρυφά μαστόρευα και φύλαγα για
σένα το ράσο, το ραβδί και το ταγάρι.
Ο τρελός καλόγερος απ’ τη Καππαδοκία
ήρθε κάποια νύχτα στην αγρύπνια μας.
Στάχτη στα γένια στάχτη στα μαλλιά
και μια φωτούλα ζωντανή στο κούτελο.
Ω μη κοιμάστε, ω μη νυστάζετε.
