Απ’ την καλή μου την καρδιά
κι απ’ τη φιλοτιμία,
ό, τι κι αν είχα το ‘χασα
σ’ αυτήν την κοινωνία.
Άνθρωπε, σαν καταστραφείς
κανείς δε σε προσέχει,
ο καλός, ο καλός καλό δεν έχει.
Κι αυτούς που υποστήριξα,
για δες αχαριστία,
μ’ αρνήθηκαν και μ’ άφησαν
να ζω στη δυστυχία.
Άνθρωπε, σαν καταστραφείς
κανείς δε σε προσέχει,
ο καλός, ο καλός καλό δεν έχει.
Και μια γυναίκα που `λεγε
για μένα πως πεθαίνει,
τώρα, στις δύσκολες στιγμές,
μου φέρνεται σαν ξένη.
Άνθρωπε, σαν καταστραφείς
κανείς δε σε προσέχει,
ο καλός, ο καλός καλό δεν έχει.
