Μπρος στου σπιτιού μας την αυλή
ο κήπος μας ανθούσε
γιατί απ’ την αγάπη μας
έπαιρνε δροσιά
κι όλο μοσχοβολούσε.
Χωρίσαμε και πνίξαμε
κάθε χαρά στο δάκρυ μας.
Έφυγες και ρήμαξε
ο κήπος της αγάπης μας.
Σαν τον ανθό μαράθηκα
από τα δάκρυά μου.
Ας ήτανε να γύριζες,
να άνθιζε ξανά
ο κήπος στην καρδιά μου.
Χωρίσαμε και πνίξαμε
κάθε χαρά στο δάκρυ μας.
Έφυγες και ρήμαξε
ο κήπος της αγάπης μας.
