Ο κόσμος είναι όνειρο
και τ’ όνειρο είναι ψέμα.
Η αγάπη μας ξεριζωμός,
ορφάνια κι αναστεναγμός,
λουλούδι μες στο ρέμα.
Με το καμτσίκι, βρε ντουνιά,
μας κυνηγάς γωνιά γωνιά.
Μία πάνω, μία κάτω,
το φαρμάκι ως τον πάτο.
Ο κόσμος είναι σύννεφο
και σαν καπνός σκορπάει.
Και λογαριάζει ο φτωχός
κι αυτός που μένει μοναχός
τι βγήκε π’ αγαπάει.
Με το καμτσίκι, βρε ντουνιά,
μας κυνηγάς γωνιά γωνιά.
Μία πάνω, μία κάτω,
το φαρμάκι ως τον πάτο.
