Ο κόσμος που ονειρεύτηκα μόνο τσ’ αυγής ταιριάζει γι’ αυτό ‘χω και την πεθυμιά να φύγω να χαράζει.
Στση θάλασσας τα κύματα έριξα τον καημό μου κι εδά γροικώ στσ’ ακρογιαλιές τον αναστεναγμό μου.