Χρόνια και χρόνια με κυνηγάει
μαύρη κατάρα και βαριά
να τριγυρίζω έρημος, μόνος
μέσα στη μαύρη ξενιτιά.
Το ξένο χώμα που πατώ
με δάκρυα το βρέχω
να ξαναδώ το σπίτι μου
ελπίδα πια δεν έχω.
Ξένος γυρίζω μέσα στους ξένους
στην εξορία την πικρή,
στο ξένο χώμα θα τελειώσει
η ρημαγμένη μου ζωή.
Το ξένο χώμα που πατώ
με δάκρυα το βρέχω
να ξαναδώ το σπίτι μου
ελπίδα πια δεν έχω.
Κανείς για μένα δε θα πονέσει
κανείς δε θα με λυπηθεί
γιατί είμαι μόνος στα μαύρα ξένα
χωρίς μανούλα κι αδερφή.
