– Αχ αμάν Λάμπρο μου με το κανονάκι σου , με έκαψε!
Χρόνια πολλά στην ξενιτιά ήμουν και καρτερούσα
και την γλυκιά αγάπη μου αχ την επιθυμούσα.
Το όνειρο μου το γλυκό ήτανε και ποθούσα
να φύγω από την ξενιτιά που πάντα εβλαστημούσα.
– Αχ κακούργα Ξενιτιά!
Και ο πόθος μου επέρασε και ήρθα στην πατρίδα
γι’ αυτήν που ονειροπόλαγα και είχα κρυφή ελπίδα.
Αλλά και πάλι βλαστημώ και είμαι μετανιωμένος
την ξενιτιά επιθυμώ που ζούσα ευτυχισμένος.
– Ωχ! Γεια σου Σαλονικιέ μου!
