Στο παραπέντε φτάσαμε,
σε λίγο όλα τελειώνουν,
πέντε λεπτά μας μείνανε
κι οι λεπτοδείκτες γίνανε
καρφιά και με καρφώνουν.
Θέλω, απόψε, τη στιγμή που θα μ’ αφήνεις
θέλω, απόψε, τη στιγμή που θα σε χάνω,
όταν πίσω σου την πόρτα μας θα κλείνεις,
τραγουδώντας σαν τον κύκνο να πεθάνω.
Στο παραπέντε φτάσαμε
μοναδικό μου αστέρι,
όταν θα πάει μιάμιση
θα γίνω μια ανάμνηση
κι εσύ ένα μαχαίρι.
Θέλω, απόψε, τη στιγμή που θα μ’ αφήνεις
θέλω, απόψε, τη στιγμή που θα σε χάνω,
όταν πίσω σου την πόρτα μας θα κλείνεις,
τραγουδώντας σαν τον κύκνο να πεθάνω.
