Καλησπέρα, μπάρμπα Μάνθο,
ήρθα απόψε για να μάθω,
του ανθρώπου η καρδιά,
πόση πίκρα να χωρά.
Και κουνώντας το κεφάλι,
παίζοντας τον μπαγλαμά,
για τα βάσανα του ανθρώπου,
ο κυρ’ Μάνθος, απαντά.
Τι χωράει, μη ρωτάς, το λιμάμι της καρδιάς,
μόνο να παρακαλάς να ‘χεις την υγειά σου
και να μη δουν τα μάτια σου
όσα χωράει η καρδιά σου.
Μια αγάπη, μπάρμπα Μάνθο,
μ’ έκανε πολλά να πάθω,
να βαστάξω, δεν μπορώ,
τον δικό της χωρισμό.
Και κουνώντας το κεφάλι,
παίζοντας τον μπαγλαμά,
για τους πόνους της αγάπης,
ο κυρ’ Μάνθος, απαντά.
Δεν τελειώνει η ζωή με μι’ αγάπη που δεν ζει,
μόνο να παρακαλάς να ‘χεις την υγειά σου,
σαν παλικάρι να σταθείς στου χωρισμού το μπάτσο,
τα νιάτα σου να `ναι καλά κι από αγάπες, μάτσο.
