Τον όρκο δώστε, αδέρφια μου,
καταμεσίς στην πλάση.
Τ’ άδικο πια να δικαστεί,
το δίκιο να γιορτάσει. Ωιμέ
Αρχαίο νησί και νέο νησί,
νησί των μαρτυρίων,
το αιώνιο φως σου μάτωσε
στα δόντια των θηρίων.
Κι η δόξα, στην ολόμαυρη
που περπατούσε ράχη,
τη λευτεριά και τη χαρά
για συντροφιά της να ‘χει.
Κουράγιο, μικροκόρη μας,
που μας εγίνεις μάνα,
ύμνος και θρήνος της ζωής
κι ανάστασης καμπάνα.
