Είναι η ώρα περασμένη
κι η βραδιά σκοτεινιασμένη.
Έχει ο ουρανός μαυρίσει
και η μπόρα δε θ’ αργήσει.
Αστραπές τη νύχτα σκίζουν
κι οι βροντές με φοβερίζουν.
Με τη μπόρα θα μαλώσω,
μα θα ‘ρθω να σ’ ανταμώσω.
Να προσέξεις τη ματιά μου,
να διαβάσεις την καρδιά μου,
για να δεις το πώς πεθαίνει
μια ψυχή τυραννισμένη.
