Ο Παντελής ο Ρεμπελιάς,
μετά τον κόπο της δουλειάς
τραβούσε στο ουζάδικο,
και τα ’πινε ως το πρωί
για να εξηγήσει στη ζωή
γιατί υπάρχει άδικο.
Κι ο Παντελής ο Ρεμπελιάς
έλιωσε μες στο χώμα,
κι ο κόσμος γύρω κι ο ντουνιάς
δεν άλλαξε ακόμα.
Γιατί, ρε φίλε μου, κι εσύ
το έχεις ρίξει στο κρασί
και ζεις σαν τον κατάδικο;
Αντί να τα οικονομάς,
να εξηγήσεις πολεμάς
γιατί υπάρχει άδικο.
Κι ο Παντελής ο Ρεμπελιάς
έλιωσε μες στο χώμα,
κι ο κόσμος γύρω κι ο ντουνιάς
δεν άλλαξε ακόμα.
