Τον δρόμο τραβώ
να ‘ρθώ να σε βρω
τον πέτρινο δρόμο
βαραίνουν στον δρόμο
ταξίδια πολλά.
Στα χέρια κρατώ
καημό τον καημό
την πίκρα του κόσμου,
το γέλιο σου δώσ’ μου
να ζήσω ξανά.
Κι αν γύρευα ως χθες
καινούργιες χαρές
στου κόσμου την άκρη
το κάθε μου δάκρυ
για σένα κυλά.
Τον δρόμο τραβώ
να ‘ρθώ να σε βρω
τον πέτρινο δρόμο,
λυγίσαν τον ώμο
ταξίδια πολλά.
Τον δρόμο τραβώ
να ‘ρθώ να σε βρω
τον πέτρινο δρόμο,
στο σπίτι μας μόνο
φωλιάζει η χαρά.
Καράβια παλιά
πελάγη βαθιά
η κάθε ματιά σου
φωτιές τα φιλιά σου
με φέρνουν ξανά.
Μικρές Κυριακές
καλοκαιρινές
οι μέρες κοντά σου
και στην αγκαλιά σου
ταξίδια θα βρω.
