Πέρναγε ο ψαράς ο φουκαράς
κάτω απ’ το μπαλκόνι της κυράς.
Είχε στο πανέρι πρώτο πράμα,
το καλύτερο της αγοράς.
Α χταπόδια! Α χταπόδια!
Αστακοί! Αστακοί!
Όποτε κοιτάξει στο μπαλκόνι
πω, πω τι παθαίνει ο φτωχός.
Γόπα και μαρίδα στο πανέρι,
αλλ’ αυτός φωνάζει συνεχώς.
Α χταπόδια! Α χταπόδια!
Αστακοί! Αστακοί!
Έρχονται κυράδες, έρχονται κι οι γάτες,
ο ψαράς αλλού βουρλίζεται.
Κάθεται η κυρία στο μπαλκόνι
λιάζεται και δε σκοτίζεται.
Α χταπόδια! Α χταπόδια!
Αστακοί! Αστακοί!
