Ένα βλέμμα, ένα χάδι
στ’ ακροδάχτυλα το βράδυ,
όλα τα ομολογούν.
Στην Καλαμαριά, στο Πέραν
και τη νύχτα και τη μέρα,
όλοι ξέρουν να πονούν και ν’ αγαπούν.
Στην Ανατολή ο πόνος
όταν μένεις έρμος, μόνος
κι όταν σταματάει ο χρόνος,
λέγεται σεβντάς.
Στην Ανατολή το πάθος
στης καρδιάς εκεί το βάθος
κι όταν σε πονάει το λάθος,
λέγεται σεβντάς.
Μες στου έρωτα την τρέλα,
στου μυαλού το πηγαινέλα,
είσαι πάντα μοναχός.
Είσ’ εσύ μόνος με σένα,
δε σε νοιάζει για κανένα,
κι έτσι μένει να `ν’ ο πόνος αδελφός.
Στην Ανατολή ο πόνος
όταν μένεις έρμος, μόνος
κι όταν σταματάει ο χρόνος,
λέγεται σεβντάς.
Στην Ανατολή το πάθος
στης καρδιάς εκεί το βάθος
κι όταν σε πονάει το λάθος,
λέγεται σεβντάς.
