Συναχωμένος μου ‘ρχεσαι, αμάν, αμάν, μουρμούρη μ’ από πέρα
και μες στα χέρια σου κρατάς, συνάχη μου, μια δίκοπη μαχαίρα.
Με ποιον τα ‘χεις, συνάχι μου, αμάν, αμάν και πας να καθαρίσεις
τη ιδική σου θίξανε και πας να εγκληματίσεις.
Κοίτα καλά συνάχι μου, αμάν, αμάν, που πάντα ξεσπαθώνεις,
εκεί π’ ανακατέβεσαι, συνάχη μου, μπέσα ποτέ μη δώκεις.
Το πουλασιλίκι σου, αμάν, αμάν και πάψε το συνάχι
και δεν ανακατέβομαι, συνάχη μου, σε ό,τι κι αν σου λάχει.
Συναχωμένος μου ‘ρχεσαι, μουρμούρη μου, μάγκα μου από πέρα
και μες στα χέρια σου κρατάς, συνάχη μου, μια δίκοπη μαχαίρα.
