Με κυνηγούν, με κυνηγούν κάθε βραδιά
της γειτονιάς, της γειτονιάς σου τα παιδιά
Με κοροϊδεύουν τα παιδιά
σαν τρέχω στην ανηφοριά
να σου χαρίσω μια φτωχή καρδιά
Κι όταν στην πόρτα σου μιλώ
τα σκαλοπάτια σου φιλώ
εσύ φωνάζεις “διώξ’ τε τον τρελό”
Θα την αντέξω του τρελού τη ρετσινιά
μα πώς ν’ αντέξω την δική σου απονιά;
Πες μου δυο λόγια να σωθώ
προτού στ’ αλήθεια τρελαθώ
Δώσ’ μου το χέρι για να κρατηθώ
Κι όταν στην πόρτα σου μιλώ
τα σκαλοπάτια σου φιλώ
μη μου φωνάζεις “διώξ’ τε τον τρελό”!
