Ο τρελός ο τζίτζικας μες στο καλοκαίρι
σκάει, πετάει τη σκούφια του ντάλα μεσημέρι
κι όλο τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι κάτω στο πλάι
κι όλο τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι πονηρά χαμογελάει.
Πάνω – πάνω στην κορφή της μουριάς σκαλώνει,
δεν τού καίγεται καρφί, ούτε μαραζώνει
κι όλο τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι βγάζει μια ψηλή κορώνα
κι όλο τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι δε φοβάται το χειμώνα.
Με την πρώτη παγωνιά, με το πρώτο αγιάζι,
ο φτωχός ο τζίτζικας τα φτερά τινάζει
κι όλο τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι τελευταίο τραγουδάκι
κι όλο τζι τζι τζι τζι τζι τζι τζι φεύγει το καλοκαιράκι
