Για κάθε πόνο και καημό ευρέθηκε βοτάνι
μα ο καημός του χωρισμού δεν ημπορεί να γειάνει
Οι πίκρες και τα βάσανα με τον καιρό ξεχνιώνται
τα μάτια όμως π’ αγαπάς ποτέ δεν λησμονιώνται
Για να ξεχάσεις κι αν θα πας σε ξένη μέσα χώρα
θα τη ν θυμάσαι και θα κλαις του χωρισμού την ώρα
Μείνε καρδιά μου άρρωστη με συντροφιά το κλάμα
ν’ αγαπηθείς να χωριστείς πες πως το έχεις τάμα
