Στο δαρμένο αυτό καράβι
ψάχνει ο νους μου χρόνια να βρει
μιαν Ιθάκη, μια πατρίδα
που η καρδιά δεν ξέχασε
και κλαίει γιατί την έχασε
και κλαίει γιατί την έχασε.
Γύρω πλήθος ταξιδιώτες
ψάχνουν να χαράξουν ρότες
και γυρεύουν το λιμάνι
έξω απ’ τα στήθια τους
δεμένοι στη συνήθεια τους
δεμένοι στη συνήθεια τους.
Το κεφάλι μου σηκώνω
δε σε βλέπω, δεν είσ’ εδώ
οι σειρήνες τραγουδάνε
για λιμάνια ψεύτικα
μα στο κατάρτι δέθηκα
μα στο κατάρτι δέθηκα.
Γύρω πλήθος ταξιδιώτες
ψάχνουν να χαράξουν ρότες
και γυρεύουν το λιμάνι
έξω απ’ τα στήθια τους
δεμένοι στη συνήθεια τους
δεμένοι στη συνήθεια τους.
Γέρνω τώρα το κεφάλι
στης καρδιάς το μέρος πάλι
και μου σιγοτραγουδάει
θα βρει ο νους το ταίρι του
ανάτειλλε τ’ αστέρι του
ανάτειλλε τ`αστέρι του.
