Πάνω που είχα συνηθίσει μοναχή μου
Κι απ’ τα παλιά είχα γιατρέψει την πληγή μου
Ήρθες εσύ απ’ το πουθενά
Χτύπησες φλέβα που πονά
Κι όταν σ’ αγάπησα βαθιά με περιφρόνησες
Κι ύστερα λένε πως για όλα φταίνε οι φόνισσες
Σου είχα πει ότι δεν είμαι σαν τις άλλες
Μα κάποιο βράδυ στις στιγμές μας τις μεγάλες,
Μου είπες λόγια τρυφερά, πώς να κρατήσει η καρδιά;
Δίχως αντίσταση καμιά σου παραδόθηκα
Και πριν λαλήσει τρεις φορές ξαναπροδόθηκα
Πάνω που είχα συνηθίσει μοναχή μου.
