Είχα μια χρυσή κοπέλα,
αχ, και μου την πήρανε.
Δυο ρεμάλια στην Καστέλα
άγρια με δείρανε.
Όλοι οι μάγκες τώρα κλαίνε
για το μαύρο χάλι μου.
Με παράπονο μου λένε:
“Κρίμα, βρε Μιχάλη μου”.
Ήτανε κορίτσι φίνο,
πάει, μου το κλέψανε.
Αχ, μανούλα, τι θα γίνω
έτσι που με μπλέξανε;
Να το ρίξω στο ποτήρι
ή να κάνω φονικό;
Σε φουρτούνες και πελάγη
κινδυνεύω να χαθώ.
