Οι μήνες

Τη νύχτα που μεγάλωσα
Που δάκρυσα μια θάλασσα
Για όλα όσα ‘μείναν αυταπάτες

Στο νου μου σε ζωγράφισα
Κι αμέσως σε απάτησα
Τα όνειρα μου ανήσυχοι επιβάτες

Και τότε ξαναμέτρησα
Τις νύχτες που δεν έζησα
Που ξέχασα ποια είμαι

Που νόμιζα πως γιόρταζα
Μα στην αλήθεια σκόρπιζα
Τον πόνο μου σ’ ευθύνες

Και φεύγανε οι μήνες…

Τη νύχτα που μεγάλωσα
Που σώπασα και πάγωσα
Γιατί άκουσα τα αμίλητα εντός μου

Που γύρεψαν την αγκαλιά
Τα καλοκαίρια τ’ αρμυρά
Τις βόλτες στα παράθυρα του κόσμου