Ας ξανα `ρχότανε μια νύχτα σαν κι αυτή,
ας ξαναζούσαμε αυτό τ’ ωραίο βράδυ,
που μες στην πλάνα αγκαλιά σου είχα ριχτεί
κι είχα μεθύσει με τ’ ολόγλυκό σου χάδι.
Τώρα οι νύχτες μου περνούνε με μαράζι,
έφυγες κι ο πόνος στην καρδιά μου, πια, φωλιάζει.
Πώς να ξεχάσω τέτοια νύχτα μαγική,
τέτοια βραδιά μεθυστική, ονειρεμένη,
που απ’ τα χάδια και του πόθου το κρασί,
είμαστ’ αγάπη μου κι οι δυο μας μεθυσμένοι.
Τώρα οι νύχτες μου περνούνε με μαράζι,
έφυγες κι ο πόνος στην καρδιά μου, πια, φωλιάζει.
Ήταν γραφτό για μας τους δυο, ήταν γραφτό,
να ζούμε, τώρα, μακριά και χωρισμένοι,
μα όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν ξεχνώ,
αυτή τη νύχτα τη γλυκιά, τη μαγεμένη.
Τώρα οι νύχτες μου περνούνε με μαράζι,
έφυγες κι ο πόνος στην καρδιά μου, πια, φωλιάζει.
