Τρεις ορφανές εμείναμε
με πόνο στην καρδιά μας
πού είσαι γλυκιά μανούλα μας
να ιδείς τα βάσανά μας.
Εμέ τη μεγαλύτερη
μ`είχες αρραβωνιάσει
άκου τη μαύρη τύχη μου
κι αυτόν τον έχω χάσει.
Κι οι τρεις κλαίμε τη μοίρα μας
κι όσο να μας πληγώσει
κανένας δεν ευρέθηκε
ελπίδα να μας δώσει.
Η άλλη η αδελφούλα μου
ήτανε ν`αγαπήσει
μ`αυτός την αποφεύγει πια
γιατί έχει πάθει φθίση.
Η τρίτη πιο μικρότερη
πού βρίσκεται δεν ξέρω
όλα τα μέρη γύρισα
δεν μπορώ να την εύρω.
Έτσι κι οι τρεί σκορπίσαμε
σαν έρημα πουλάκια
δίχως μπαμπά κι εσένανε
και κλαίμε στα σοκάκια.
