Με μια φωνή τρομαγμένη
ξεστόμισες χθες
πως η αγάπη σε κάνει να κλαις.
Ζεύγη χωρίζουν
σημάδια, αναμνήσεις, πληγές
μας χαράζουν βαθιά τις καρδιές.
Όλα άνεμος, θα σβήσεις
σαν φωτιά και θα μ’ αφήσεις,
Κρύψ’ το στήθος, μην γυρίσεις
θα δεις τις πληγές…
Με μια φωνή τρομαγμένη
σου είπα, τι λες;
στην αγάπη δε χωρούν απειλές.
Πιάσε με τώρα απ’ τους ώμους
και πάμε χαζέ,
να διαβούμε τον κόσμο αγκαζέ.
Όλα άνεμος, θα σβήσεις
φίλα με προτού μ’ αφήσεις,
θα είναι κρίμα να γκρεμίσεις
κι αυτές τις στιγμές…
