Σήκωσ’ το βλέμμα σου τ’ αητήσιο
και δες τον κόσμο το ζαβό
ποιος λογαριάζει τι ‘ναι ίσιο
ποιος νοιάζεται τι ‘ναι στραβό.
Κράτα μακριά σου τους απ’ έξω
και μείνε ατάραχος κι ευθύς
ποιος θα πονέσει αν πέσεις έξω
ποιος θα δακρύσει αν χαθείς.
Όλα τ’ αστέρια τρύπια
και ψάξ’ τα άμα θες
της μοίρας τα τερτίπια
ποτέ δεν τα ‘μαθες.
Κι αν είναι αργά τι με θερίζει
στην μπόρα και στην παγωνιά
κι αν θα βρεθεί μια χούφτα ρύζι
παρ’ το και πες “καλή χρονιά”.
Πρώτος ανάμεσα στους ίσους
θα ‘σαι απροσκύνητος κι ορθός
και διώξε τα πουλιά του μίσους
να πλημμυρίσει ο κόσμος φως.
Όλα τ’ αστέρια τρύπια
και ψάξ’ τα άμα θες
της μοίρας τα τερτίπια
ποτέ δεν τα ‘μαθες.
