Είπες πως μόνο οι δυνατοί πάντα νικάνε
Αυτοί που ξέρουν στη ζωή να μην πονάνε
Αφού το ήθελες προσπάθησα κι εγώ
Έγινα εγώ ο δυνατός για να αγαπήσεις
Έκανα πέτρα την καρδιά για να ακουμπήσεις
Τώρα που τρέχεις να μ’ αφήσεις πώς θες στα δυο να μην κοπώ
Κι έτσι όπως βλέπω να μακραίνεις μες στη νύχτα
Λέω ψυχή μου όλα τα δάκρυα τώρα ρίχ’τα
Όλα τα δάκρυα τώρα ρίχ’τα
Η αντοχή ήταν ως εδώ
Κι έτσι όπως κράταγα στο σώμα μου τα δάκρυα
Πλημμύρα γίνανε αγάπη μου τα μάτια
Πλημμύρα γίνανε τα μάτια
Μη μου ζητάς να κρατηθώ
Πώς να κρατηθώ
Θυμάμαι ακόμα τα δυο χείλη σου να λένε
Οι άντρες οι πραγματικοί ποτέ δε κλαίνε
Δεν κλαίνε αυτοί όμως πονάω και κλαίω εγώ
Κι όλα τα δάκρυα που έκρυβα μπροστά σου
Βαθιά ποτάμια ακολουθούν τα βήματά σου
Και όταν κάποτε σε φτάσουν σκύψε να πιείς πικρό νερό
Κι έτσι όπως βλέπω να μακραίνεις μες στη νύχτα
Λέω ψυχή μου όλα τα δάκρυα τώρα ρίχ’τα
Όλα τα δάκρυα τώρα ρίχ’τα
Η αντοχή ήταν ως εδώ
Κι έτσι όπως κράταγα στο σώμα μου τα δάκρυα
Πλημμύρα γίνανε αγάπη μου τα μάτια
Πλημμύρα γίνανε τα μάτια
Μη μου ζητάς να κρατηθώ
Πώς να κρατηθώ
