Όλα τα όνειρα εσύ μου γκρέμισες,
γιατί με πρόδωσες κάποια βραδιά
και την αγάπη μου την περιφρόνησες,
γιατ’ είσαι άνθρωπος χωρίς καρδιά.
Γι’ αυτό τραβώ τον δρόμο μου
που ‘ναι γεμάτος δάκρυ,
θα τον περάσω μόνος μου
κι όπου με βγάλει η άκρη.
Για σένα, έκανα χιλιάδες όνειρα,
μα δε μου βγήκανε αληθινά,
μείναν’ στη σκέψη μου, μόνο σαν όνειρα,
γιατί, χωρίσαμε παντοτινά.
Γι’ αυτό τραβώ τον δρόμο μου
που ‘ναι γεμάτος δάκρυ,
θα τον περάσω μόνος μου
κι όπου με βγάλει η άκρη.
Όλα τα όνειρα εσύ μου γκρέμισες
κι ήταν της τύχης μου να πικραθώ,
δεν με λογάριασες, ούτε με σκέφτηκες
κι όπως μου φέρθηκες, δεν το ξεχνώ.
