Έχει ο δρόμος μονοπάτια
και μαρτύρια η ζωή
έχει η τρέλα σκαλοπάτια
έχει και η λογική
Ανεβαίνω κατεβαίνω
όλα τα σκαλιά πατώ
μια στην τρέλα δραπετεύω
μια στη λογική γυρνώ
Της ζωής το καλντερίμι
δε με βγάζει πουθενά
το μυαλό μου σαν αγρίμι
μες στα σίδερα γυρνά
Πότε πάνω πότε κάτω
δύο πίσω μια μπρος
θέλω ίσια ν’αρμενίσω
μα στραβός είν’ ο γιάλος
Τα φτερά μου ξεδιπλώνω
και στα θέλω μου πατώ
μα στα πρέπει όλο σκαλώνω
και στη γη παραπατώ
Κι όπως μάταια γυρεύω
να βρω άκρη στην κλωστή
με την τρέλα μου παλεύω
της ζωής τη λογική
