Όλα τα σπίτια του ντουνιά
είναι χαροκαμένα
από του χάρου τη φωτιά
και μαυροφορεμένα.
Σ’ όλους αφήσαν μια πληγή
αυτά τα μαύρα χρόνια
μα ο δικός μου ο καημός
θε’ ν’ απομείνει αιώνια.
Δε μου ‘χει μείνει τίποτα
στον κόσμο πια δικό μου
και θα ‘μαι απαρηγόρητος
μέχρι τον θάνατό μου.
