Τα βράδια κάθομαι και τους μετράω,
ένα τσιγάρο μετράω ανθρώπους,
εκείνους που είχα πει θα αγαπάω,
έφυγα δεν έμαθα τους τρόπους.
Τα βράδια κάθομαι και τους θυμάμαι,
μπροστά απ’ τα μάτια μου ένας ένας,
εκείνους που είχαν πει θα μ’ αγαπάνε
ξημέρωσε, δεν έμεινε κανένας.
Ανοίγω τα χέρια μου και περιμένω
ό, τι κι αν έρθει, όπως κι αν γίνει,
πολύ μ’ αρέσει που επιμένω,
λες και κάτι απ’ όλα αυτά θα μείνει.
Τα βράδια πιάνομαι από τις λέξεις
όλα θα γίνουν κι ησυχάζω,
μονάχα μια ζωή έχεις να διαλέξεις,
ένας ο δρόμος, δεν τον αλλάζω.
Ανοίγω τα χέρια μου και περιμένω
ό, τι κι αν έρθει, όπως κι αν γίνει,
πολύ μ’ αρέσει που επιμένω,
λες και κάτι απ’ όλα αυτά θα μείνει.
