Αυλές κάτασπρες γραφικές
σαν όμορφες ζωγραφικές
μια φωτισμένη γρίλια
σκασμένα ρόδια στη ροδιά
σεμνές κοπέλες με ποδιά
χωρίς βαμμένα χείλια
Ματάκια μελαγχολικά
στενά σοκάκια γραφικά
γαζίες και ζουμπούλια
ξενύχτι δίπλα απ’ τη μισή
μ’ ανέρωτο ξανθό κρασί
ώσπου να βγει η πούλια
Όμορφή μ’ Αθήνα
που ‘ναι τα χρόνια εκείνα
που ‘ναι τα χρόνια εκείνα τα παλιά
λες και σ’ είχαν άχτι
και σε κάναν στάχτη
σαν γριά μ’ αχτένιστα μαλλιά
Που ‘ναι τα χρόνια που ξηγιόμαστε αλάνικα
και που σέρναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα
Όμορφή μ’ Αθήνα
που ‘ναι τα χρόνια εκείνα
που ‘ναι τα χρόνια εκείνα τα παλιά
