Όνειρα, όνειρα, παιδικά μου χρόνια,
σβήσατε, φύγατε σαν τα χελιδόνια.
Δίπλα στης πόρτας το πεζούλι,
μόλις θα πέσει η βραδιά,
παίζουνε, ξένοιαστα, κρυφτούλι,
της γειτονιάς μου τα παιδιά,
κι αργοσταλλάζει μέσα μου
μια θλίψη από τα παλιά.
Όνειρα, όνειρα, παιδικά μου χρόνια,
σβήσατε, φύγατε σαν τα χελιδόνια,
σβήσατε, φύγατε σαν τα χελιδόνια.
