Κοιμόμουν κι ονειρεύτηκα
πως ήμουν σε παλάτι,
μα ξύπνησα και βρέθηκα
σ’ ένα παλιό κρεβάτι,
μα ξύπνησα και βρέθηκα
σ’ ένα παλιό κρεβάτι.
Όνειρο, όνειρο ήταν κι έσβησε,
όπως τ’ ά- όπως τ’ αστρα σβήνουν,
που την ημέρα χάνονται
και φως τη νύχτα δίνουν,
που την ημέρα χάνονται
και φως τη νύχτα δίνουν.
Στη σάπια την καλύβα μου
που στάζει όταν βρέχει,
η σκέψη κι η ελπίδα μου
σε παλατάκι τρέχει,
η σκέψη κι η ελπίδα μου
σε παλατάκι τρέχει.
Όνειρο, όνειρο ήταν κι έσβησε,
όπως τ’ ά- όπως τ’ αστρα σβήνουν,
που την ημέρα χάνονται
και φως τη νύχτα δίνουν,
που την ημέρα χάνονται
και φως τη νύχτα δίνουν.
Ωραίο ήταν τ’ όνειρο
και χάρηκ’ η καρδιά μου,
μα ξύπνησα κι αντίκρυσα
τη μαύρη μοναξιά μου,
μα ξύπνησα κι αντίκρυσα
τη μαύρη μοναξιά μου.
Όνειρο, όνειρο ήταν κι έσβησε,
όπως τ’ ά- όπως τ’ αστρα σβήνουν,
που την ημέρα χάνονται
και φως τη νύχτα δίνουν,
που την ημέρα χάνονται
και φως τη νύχτα δίνουν.
