Στο σινεμά στη γειτονιά
σ’ έναν εξώστη παγωνιά,
κάπου από `κει περνάει το τραίνο
για ένα κόσμο ονειρεμένο,
φορτώνει τα όνειρά της η κάθε κοπελιά,
ρίξ’ τα παιχνίδια σου στην κούτα
κι έλα μικρή μου σταχτοπούτα
να ονειρευτούμε τη ζωή στα σκοτεινά.
Σβήνουν τα φώτα, μη φοβάσαι,
τι να μας κάνει εμάς το φως,
γείρε στον ώμο μου και φτιάξε
όνειρα θερινής νυκτός.
Σαν εραστής του σινεμά
με δυο εισιτήρια κολλητά,
ξανά Σεπτέμβρη περιμένω
μαζί ν’ ανέβουμε στο τραίνο,
δυο εισιτήρια σινεμά είν’ αρκετά,
ρίξ’ τα παιχνίδια σου στην κούτα
κι έλα μικρή μου σταχτοπούτα
να ονειρευτούμε τη ζωή στα σκοτεινά.
Σβήνουν τα φώτα, μη φοβάσαι,
τι να μας κάνει εμάς το φως,
γείρε στον ώμο μου και φτιάξε
όνειρα θερινής νυκτός.
