Θέλησες να πεις αντίο
και σαλπάρισες σαν πλοίο
για το πουθενά,
μα λιμάνι για να δέσεις
δε θα βρεις, δε θα μπορέσεις,
άμυαλη, ξανά.
Μια καρδιά σαν την πληγώσεις,
μια καρδιά σαν την κλειδώσεις,
δε θα έχει σημασία
οποιαδήποτε θυσία.
Κι όταν θ’ απομείνεις μόνη
με σπασμένο το τιμόνι,
μες στο πουθενά,
τότε αν το καταλάβεις
θα `ν’ αργά για να προλάβεις,
θα `χω φύγει πια.
Μια καρδιά σαν την πληγώσεις,
μια καρδιά σαν την κλειδώσεις,
δε θα έχει σημασία
οποιαδήποτε θυσία.
