Δεν ξέρω αν είμαι άνθρωπος,
τι κι αν πατάω στο χώμα,
η αδικία μ’ άρπαξε
το γέλιο απ’ το στόμα.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
Όλον τον κόσμο γύρισα,
γνώρισα χίλιους τόπους,
όμως παντού συνάντησα
μόνο κακούς ανθρώπους.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
Τη φτώχεια την περιφρονούν,
τον πόνο σου γελούνε,
λίγη αγάπη τους ζητάς
κι εκείνοι σε μισούνε.
Όπου άνθρωπος κακία
και προ πάντων αδικία.
