Πολλοί πονούν μες στη ζωή
στη σφαίρα αυτή που τρέχει,
μα της καρδιάς μου την πληγή,
καμιά καρδιά δεν έχει.
Όπου δεις φωτιά να καίει,
κάποιος που πονά θα κλαίει.
Σαν το βουνό αβάσταχτος
ο πόνος ο δικός μου,
ραγίζει πέτρες, σίδερα,
ο αναστεναγμός μου.
Όπου δεις καπνό ντουμάνι,
κάποιος τη χαρά του χάνει.
Δεν το σηκώνει ο ντουνιάς,
το βάρος της καρδιάς μου
και ξεχειλίζει ο πόνος μου,
στο δάκρυ της ματιάς μου.
Όπου φλόγα αναμμένη,
μια ψυχή βασανισμένη.
