Όπου νταμάρι στο Σκοπό
μία κάπαρη βλασταίνει
Απλώνει γάζα τον ανθό
και τσι πληγές του δένει
Θα θελα να ’χα ένα κορμί
πλασμένο από χώμα
Να βγάνει φιόρα στην πληγή
που ξεματίζει ακόμα
Μανουσάκια, νερατζάνθια
κοπελούλες, μολοχάνθια
την μοσκιάδα τσου να παίρνω
και στο νου μου να σε φέρνω
Στην κάμeρή σου φύτεψε
μπουγαρινιές ν’ ανθούνε
Να ’ρχουμαι να μυρίζουμαι
και οι πληγές να κλειούνε
Θα θελα να ’χα ένα κορμί
πλασμένο από χώμα
Να βγάνει φιόρα στην πληγή
που ξεματίζει ακόμα
Μπουγαρίνια στην κροζέρα
να μοσκοβολάει η μέρα
Στο προσκέφαλό σου ρίχτα
να μοσκοβολάει η νύχτα
