Ένα παλιοσταυρόλεξο έγινε η ζωή μου,
εικόνες χίλιες τριγυρνούν και φεύγουνε μαζί μου,
με ένα κάρο όνειρα και άλλα τόσα απόντα,
ποτέ μου δεν απόκτησα γκόμενα με προσόντα.
Κι εγώ κοντός, μουντός, στεγνός,
ίσως και λίγο μανιακός,
κι εσείς κοντοί, μουντοί, στεγνοί,
ίσως και λίγο μανιακοί.
Πέφτει το δειλινό βαρύ, η νύχτα με σκεπάζει,
στη σκοτεινή σου αγκαλιά τίποτα δεν αλλάζει,
το “σήμερα” και το “αύριο”, δυο λέξεις φορεμένες,
κουστούμια καλοκαιρινά σε νύχτες παγωμένες.
Κι εγώ κοντός, μουντός, στεγνός,
ίσως και λίγο μανιακός,
κι εσείς κοντοί, μουντοί, στεγνοί,
ίσως και λίγο μανιακοί.
Κι εγώ κοντός, μουντός, στεγνός,
ίσως και λίγο μανιακός,
κι εσείς κοντοί, μουντοί, στεγνοί,
τζατζίκι και πολιτική
