Όσο κι αν πονώ για σε και κλαίγω
δε θα σου μιλήσω πια στο λέγω
γιατί έμαθα την Κυριακή το βράδυ
που γυρνούσες μ’ άλλην μέσα στο σκοτάδι
Απ’ το χέρι της σφιχτοκρατούσες
τα χειλάκι της γλυκά φιλούσες
και της έλεγες πως θα την κάνεις ταίρι
γιατί λάμπει στην καρδιά σου σαν αστέρι
Αφού την πονάς και την λατρεύεις
να την παντρευτείς μην την παιδεύεις
να την αγαπάς πολύ να την προσέχεις
και με μένα πια φιλία να μην έχεις
