Όσο θέατρο κι αν παίξεις
θα ‘μαι πρωταγωνιστής
θα σου δίνω εγώ τις λέξεις
τις ατάκες σου να πεις
Όσους δρόμους και να τρέξεις
μακριά μου να βρεθείς
πάλι εδώ θα επιστρέψεις
στον δρομέα αντοχής
Γιατί έχει δύναμη μεγάλη η αγάπη
να συγχωρεί, να υπομένει, να πονά
και η πιο ατίθαση καρδιά κι η πιο φευγάτη
εκεί που βρίσκει αγάπη πάντα θα γυρνά
Όσα κι αν κρατάς κρυμμένα
να τα μάθω δεν ζητώ
ξέρω ποιο καλά από εσένα
τον κρυφό σου εαυτό
Όσο και να με παλεύεις
τον αέρα θα χτυπάς
το κενό θα σημαδεύεις
κι ούτε που θα μ’ ακουμπάς
Γιατί έχει δύναμη μεγάλη η αγάπη
να συγχωρεί, να υπομένει, να πονά
και η πιο ατίθαση καρδιά κι η πιο φευγάτη
εκεί που βρίσκει αγάπη πάντα θα γυρνά
