Όταν βλέπεις κάποιον μόνο
να ‘χει συντροφιά τον πόνο
μην τον σταματάς,
ίσως να ‘χασε μι’ αγάπη
να ‘φυγε μακριά κι εχάθη
να τον συμπονάς.
Έλα πια στην αγκαλιά μου
μακρινέ και άγνωστε,
είμαστε γνωστοί από πάντα,
θα το νιώσεις άλλωστε.
Όταν βλέπεις κάποιον μόνο
να δολοφονεί το χρόνο
στάσου στη γωνιά,
ίσως να ‘χει βρει το δρόμο
να ‘δε στην φθορά τον κόσμο
και γι’ αυτό πονά.
Έλα πια στην αγκαλιά μου
μακρινέ και άγνωστε,
είμαστε γνωστοί από πάντα,
θα το νιώσεις άλλωστε.
Όταν βλέπεις κάποιον μόνο
μπορεί να ‘χει εχθρό τον πόνο
να γελά βαθιά,
μέσα στης ζωής το βύθος
οι μονάχοι είναι πλήθος
μέτρα τους σωστά.
Έλα πια στην αγκαλιά μου
μακρινέ και άγνωστε,
είμαστε γνωστοί από πάντα,
θα το νιώσεις άλλωστε.
