Όταν βραδιάζει στην ξενητιά
Και τελειώνω απ’ την δουλειά
Τότε θυμάμαι εσένα μάνα
Κι όσους πονάω εκεί μακριά
Μονάχος μου και έρημος
Στα ξένα σαν βραδιάζει
Με παίρνει το παράπονο
Και την καρδιά μου σφάζει
Χωρίς αγάπη χωρίς στοργή
Δεν ζει κανένας σε ξένη γη
Γλυκιά μου αγάπη καλή μου μάνα
Δεν έχω άλλη υπομονή
Τι να τα κάνω και τα λεφτά
Δε με πλανεύουν εμένα αυτά
Ένα καράβι μόνο προσμένω
Που θα φέρει σε σας κοντά
