Σιγολιώνεις λίγο-λίγο
και μαραίνουμε κι εγώ,
αφού δε με θες θα φύγω
μέσ’ στη νύχτα κι όπου βγω.
Όταν θα, όταν θα ξαναγυρίσεις,
δε θα με βρεις ν’ αγρυπνώ,
ένα σπίτι θ’ αντικρίσεις
έρημο και σκοτεινό.
Από μένα θα ξενιάσεις
και που πάω μη ρωτάς,
ένα βράδυ θα με χάσεις
κι άδικα θα με ζητάς.
