Αν θα με χάσεις θα με ζητήσεις,
θα πονέσεις και θα δακρύσεις,
θα θυμάσαι τα περασμένα,
μα θα είναι αργά πια για `σένα.
Η ζωή σου θα είναι άδεια
δίχως τα δικά μου χάδια,
μπορεί, στα πλούτη, να ζήσεις,
μπορεί, χαρές, να γνωρίσεις,
μα σαν κι εμένα, σ’ ετούτο τον κόσμο,
κανένας δε θα σε νιώσει,
μια τέτοια αγάπη, σαν τη δική μου,
για πες μου, ποιος θα σου δώσει,
για πες μου, ποιος θα σου δώσει.
Δε θα μπορέσεις να λησμονήσεις
και την πληγή σου πώς θα την κλείσεις,
θα σε πνίγουν οι αναμνήσεις,
από το νου σου δε θα με σβήσεις.
Η ζωή σου θα είναι άδεια
δίχως τα δικά μου χάδια,
μπορεί, στα πλούτη, να ζήσεις,
μπορεί, χαρές, να γνωρίσεις,
μα σαν κι εμένα, σ’ ετούτο τον κόσμο,
κανένας δε θα σε νιώσει,
μια τέτοια αγάπη, σαν τη δική μου,
για πες μου, ποιος θα σου δώσει,
για πες μου, ποιος θα σου δώσει,
για πες μου, ποιος θα σου δώσει.
