Όλα στη φύση τους διαμάντια και ρουμπίνια
ότι ονειρεύτηκες παντρεύτηκε στα ροζ
μα δίχως δέντρο πως να κόψεις μανταρίνια
χωρίς βροχή πως να αγαπήσεις το νερό
Όλα τα κάστρα σου στη θέση τους για χρόνια
ψηλά ψηλά όπως τα είχες φανταστεί
μα το οξυγόνο πως να φτάσει στα πνευμόνια
όταν για πάντα λείπεις από την γιορτή
Ότι γυαλίζει τα βράδια τρίζει
σαν κουρασμένο φορτηγό στην Εθνική
γιατί δεν έχει καρδιά να αντέχει
ότι αγάπησες δεν είναι πια εκεί
Χρυσά σπαθιά κλεμμένα λάφυρα μιας μάχης
που δεν πολέμησες κι ας κέρδισες πολλά
αγκάλιασέ τα να πιστέψεις ότι τα ‘χεις
αγάπησέ τα κι ας μην είναι αληθινά
Όλα στη θέση στη θέση τους διαμάντια και ρουμπίνια
ότι ονειρεύτηκες παντρεύτηκες θαρρώ
μα δίχως δέντρο πως να κόψεις μανταρίνια
χωρίς βροχή πως να αγαπήσεις το νερό
Ότι γυαλίζει τα βράδια τρίζει
σαν κουρασμένο φορτηγό στην Εθνική
γιατί δεν έχει καρδιά να αντέχει
ότι αγάπησες δεν είναι πια εκεί