Ψιλή βροχή στα μάτια σου
και σιγοψιχαλίζει,
στα πικραμένα χείλη σου
το γέλιο δεν ανθίζει.
Κι αν έχει λάσπες κι αν έχει νερά,
θα τα περάσουμ’ οι δυο μας αγκαλιά,
γιατί διαβαίνει, σαν όλα, ο καημός
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός,
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός.
Το δρόμο σου τον έστρωσα
γαρύφαλλα και κρίνα,
μα της καρδιάς σου ο καημός
τα μάρανε, τι κρίμα.
Κι αν έχει λάσπες κι αν έχει νερά,
θα τα περάσουμ’ οι δυο μας αγκαλιά,
γιατί διαβαίνει, σαν όλα, ο καημός
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός,
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός.
Ψιλή βροχή στα μάτια σου
και πως να τα στεγνώσω,
στη στράτα που διαβαίνουμε,
ποιον ήλιο θες ν’ απλώσω.
Κι αν έχει λάσπες κι αν έχει νερά,
θα τα περάσουμ’ οι δυο μας αγκαλιά,
γιατί διαβαίνει, σαν όλα, ο καημός
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός,
και θα γελάσει και για μας ο ουρανός.
