Ραγισμένα τα μάτια σου σαν σπασμένος καθρέφτης
ποιος να ήταν ο ψεύτης, της καρδιάς ο φονιάς,
κι έχει γίνει το βλέμμα σου νυχτοπούλι μες στα δίχτυα,
χειμωνιάτικη νύχτα που τη δέρνει ο χιονιάς.
Έλα, έλα, έλα κοντά μου,
έλα τον καημό σου να μου πεις,
έλα, έλα, έλα, έρωτά μου,
μες στα χέρια μου να ζεσταθείς.
Η φωνή σου, παράπονο ραγισμένης καμπάνας,
μοιρολόι της μάνας και καημός γειτονιάς,
κι έχει γίνει το βλέμμα σου νυχτοπούλι μες στα δίχτυα,
χειμωνιάτικη νύχτα που τη δέρνει ο χιονιάς.
Έλα, έλα, έλα κοντά μου,
έλα τον καημό σου να μου πεις,
έλα, έλα, έλα, έρωτά μου,
μες στα χέρια μου να ζεσταθείς.
